Σοφία Μουτίδου: Η αναφορα=ά στη συγκατοίκηση

H Σοφία Μουτίδου μέσα από το κανάλι της στο YouTube αναφέρθηκε στις δικές της εμπειρίες και τις οικονομικές δυσκολίες που είχε ξεκινήσει στην αρχή της καριέρας της στο ζήτημα της συγκατοίκησης.

Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε: "Τρομερά χρυσό θέμα -και πείτε με λάθος ή ότι δεν νομίζετε να είναι έτσι- είναι η ηλικία. Έχει σημασία πάρα πολύ πόσο χρονών είσαι όταν καλείσαι να συγκατοικήσεις. Στα νεανικά χρόνια -σε εμένα τουλάχιστον- ήταν όλα πιο απλά, οι αποφάσεις ήταν πιο γρήγορες για εμένα. Μπορεί και τότε να υπήρχαν άνθρωποι που ήταν με μία δεύτερη σκέψη, με μία επεξεργασία, ένα στάδιο ή μία στρατηγική. Εγώ από ότι θυμάμαι από τον εαυτό μου και από τους φίλους μου ότι ήταν πολύ πιο εύκολο να πάρουμε μία απόφαση, αν γουστάραμε. Η διαδικασία εύρεσης του σπιτιού είχε άλλη χλιδή".

Ακόμη, πρόσθεσε: "Θυμάμαι, ας πούμε, με τον Μήτσο τι είχαμε πάθει για να βρούμε αυτό το σπίτι στον Κολωνό. Είχαμε περάσει πενταήμερη εκδρομή, με μία εφημερίδα, τσιγάρο ο Μήτσος και εγώ από δίπλα με μια ανησυχία-άγχος και "τι σπίτι είναι αυτό;" Ο Μήτσος σαν άντρας έλεγε "τι ωραίο είναι αυτό". Οι άντρες τα βρίσκουν πολύ πιο ωραία. Στη συγκατοίκηση, λοιπόν, τότε βοηθούσε το ότι όσο πιο νέα, ήμουν τόσο πιο εύκολα, συγκατοικούσα και δεν πέρασα και δυσάρεστα. Το αντίθετο, πέρασα πάρα πολύ ωραία, πέρασα μυθικά ωραία στις συγκατοικήσεις μου, ακόμα και όταν ήμουν εντελώς διαφορετική από τα άτομα που συγκατοικούσα. Είχα κάτι το οποίο τώρα δεν το έχω, το έχω χάσει, το οποίο μου έκανε πιο εύκολη τη συγκατοίκηση".

Τέλος, κατέληξε: "Ήταν το πάθος μεγαλύτερο για ζωή; Ήταν το πάθος για τις σπουδές μου ως ηθοποιός που έκανε τα πάντα στην άκρη και δεν έβλεπα δυσκολίες; Ήταν το ίδιο πάθος που με έκανε να μην έχω τίποτα στο ψυγείο και να φέρνει ο Μήτσος λάδι με ρίγανη και ψωμί και να λέμε "Έχουμε ψωμί με λάδι και ρίγανη. Γαμάτα!" Περνάμε μακαρόνια 7 μέρες την εβδομάδα, δεν μας ενοχλούσε κάτι τέτοιο. Οπότε αυτό ισοπέδωνε και της δυσκολίες τις συγκατοίκησης; Μπορεί. Αυτό που βλέπω τώρα σαν συμπέρασμα, τι είναι: ότι οι πιο νέες γενιές, τα παιδιά που είναι 20-25 χρονών -μία πρώτη πενταετία που ανακύπτει το θέμα της συγκατοίκησης- είναι σε ένα βαθμό αντίληψης και κατ' επέκταση δυσφορίας πολλών πραγμάτων, που ήμουν εγώ στα 40+".